Na katechezie zostały omówione psalmy, w których poruszony jest temat grzechu, skruchy, Bożego przebaczenia, Bożej miłości i miłosierdzia. Pokazują one, co dzieje się między człowiekiem, a Bogiem, w momencie grzechu i w momencie przebaczenia.
Ps 51
Jest to psalm typowo
pokutny. Autorstwo przypisywano Dawidowi, jednak ostatnie wersety świadczą, że
powstał on prawdopodobnie w trakcie niewoli babilońskiej.
Psalmista jest
świadomy swojej grzeszności ("...i w
grzechu poczęła mnie matka"), wie, że Bóg doskonale zna jego wnętrze i
wszystkie jego przewinienia.
Osąd Boga o
człowieku zawsze jest sprawiedliwy, ponieważ nic, co jest w sercu człowieka,
nie jest przed Bogiem zakryte. Bóg zna nasze słabości, ale widzi też to
wszystko, co jest w nas piękne.
Bóg może przemienić
nasze serca i uwolnić nas od grzechu. Dokonuje się to przez krew Jezusa
Chrystusa, którą zostaliśmy oczyszczeni.
"...niech się radują kości, któreś skruszył!"
- kości w Starym Testamencie są symbolem miejsca, w którym znajduje się dusza
człowieka.
Psalmista ma
świadomość, że grzech prowadzi do oddzielenia od Boga ("Nie odrzucaj mnie od swego
oblicza..."). Odwrócone oblicze Boga oznacza brak łaski.
Ostatnie wersety
psalmu pokazują nową duchowość Narodu Izraelskiego. Odkrywa on, że Bogu nie
zależy na ofiarach i całopaleniach, ale ważniejsze jest dla Niego pokorne i
skruszone serce.
Ps 32
Psalm ten jest jakby
kontynuacją Ps 51. Dopóki ukrywamy nasze grzechy i winy, w sercu mamy strach i
niepokój. Kiedy jednak przyznamy się przed Bogiem do swojej słabości i Mu
zaufamy, Bóg obdarzy nas swoją łaską.
Bóg nie pamięta
naszych win i zapomina o naszych nieprawościach. Oczekuje od nas tylko tego,
żebyśmy nie byli uparci, ale dali się Mu prowadzić. ("Nie bądźcie bez rozumu niczym koń i muł").
Ps 103
Psalm ten jest
dopełnieniem dwóch poprzednich. Pokazuje pełną radość z Bożego miłosierdzia
("Błogosław duszo moja Pana"
bo " Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo łagodny").
Ps 73
Psalm pokazuje
dylematy i pytania, które rodzą się w głowie każdego człowieka. Dlaczego
ludziom żyjącym bez Boga często powodzi się lepiej niż tym, którzy zachowują
Boża naukę? Odpowiedź na to pytanie, zrozumienie tajemnicy Boga, możliwe jest
tylko wtedy, gdy będziemy na nasze życie patrzeć w perspektywie śmierci i
wieczności.
Ps 36
Brak bojaźni Bożej,
chęć budowania swojego życia bez Boga, życie w poczuciu, że wszystko mi się
należy, prowadzi do grzechu. Co więcej może sprawić, że człowiek zatraci
poczucie grzechu.
Ps 139
Jest to psalm
człowieka, który naprawdę żyje w obecności Boga. Bóg przenika wszystko, zna
dokładnie każdego z nas ("...wszystkie
moje drogi są Ci znane"). Boża obecność w naszym życiu przepełniona
jest miłością. To nie kontrola, ale czuła i troskliwa opieka ("Ty ogarniasz mnie zewsząd i kładziesz na
mnie swą rękę").
Bóg jest z nami w
każdym momencie naszego życia, nawet w największych ciemnościach naszego
grzechu.("Gdy wstąpię do nieba, tam
jesteś; jesteś przy mnie gdy się w Szeolu położę").
Dagmara D.
