- Msza św. (Eucharystia, Najświętsza Ofiara) jest Pamiątką męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa, jest uobecnieniem i aktualizacją Ofiary, jaką Chrystus złożył Ojcu za nas wszystkich na krzyżu. Msza św. jest równocześnie Ucztą Paschalną, ponieważ Chrystus daje nam swoje Ciało i Krew jako pokarm na życie wieczne. Poprzez Komunię wierni jednocząsię z Jezusem Chrystusem, obecnym prawdziwie pod postaciami chleba i wina. Eucharystia jest zatem zasadniczo czymś innym niż nabożeństwo, które jest „tylko” formą szczególnej modlitwy Kościoła (najczęściej zgodną z okresem liturgicznym: litania, Różaniec, nabożeństwo pokutne, Droga Krzyżowa, nabożeństwo majowe itp.). Udział w nabożeństwie nigdy nie może zastąpić uczestnictwa we Mszy św.
- Zapowiedź Eucharystii można znaleźć w Starym Testamencie - jej sens teologiczny wyjaśniają wydarzenia takie jak: pierwsza Pascha Izraelitów czy Uczta Paschalna, obchodzona corocznie przez Żydów i upamiętniająca wyzwolenie Izraelitów z niewoli egipskiej, a także przymierze synajskie, manna na pustyni, Psalm 22 czy pieśni o Słudze Jahwe.
- Baranek paschalny był zapowiedzią nowego Baranka– Jezusa Chrystusa. Chrystus, jako prawdziwy Baranek, został ukrzyżowany w tym samym czasie, kiedy w świątyni jerozolimskiej zabijano baranka na ofiarę paschalną. Chrystus jest Barankiem, bo „gładzi grzechy świata” - Jego Krew zmazała nasze winy i ochroniła nas przed śmiercią wieczną.
- Izraelici mieli spożywać baranka na stojąco, przepasani, z laską w ręku, gotowi do drogi, pełni wiary, że dzięki krwi baranka paschalnego zostaną ocaleni od śmierci i wyzwoleni z niewoli (Wj 12, 11: Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.) Nawiązując właśnie do obrządku pierwszej Paschy zaleca się, by podczas Mszy św. procesyjnie podchodzić do ołtarza i przyjmować Komunię św. na stojąco. W ten sposób lepiej wyraża się istotę Eucharystii - jest ona pokarmem, który umacnia nas, pielgrzymujących, na drodze do wieczności. Eucharystia nie jest czasem pokuty, by miała wyrażać się w przyjęciu postawy klęczącej.
- Pełne uczestnictwo we Mszy św. połączone jest z przyjęciem Komunii św. Tak jak manna była codziennym pokarmem danym przez Boga Izraelitom idącym przez pustynię do Ziemi Obiecanej, tak też Komunia św. jest pokarmem, który umacnia nas i podtrzymuje życie w zjednoczeniu z Bogiem, i nie można Komunii przyjąć „na zapas”: ciągle i na nowo potrzebujemy Eucharystii, by się przemieniać i nawracać, by wzrastać w wierze, by utwierdzać nasze przylgnięcie do Chrystusa, by odkryć Jego realną obecność w czasie Eucharystycznej Ofiary...
Anna B.
Następne spotkanie: po wakacjach, 2 września.
